“Το στοίχημα” είχε να μου πει πολλά πράγματα για το πώς ζούσαν την καθημερινότητά τους κατά την διάρκεια της πανδημίας κάποιοι άλλοι έφηβοι και βρήκα αρκετές ομοιότητες με την δικιά μου ζωή. Μου έκανε εντύπωση η στάση των καθηγητών στο σχολείο του Αυλώνα. Ήταν ψύχραιμοι, συγκροτημένοι, αισιόδοξοι, με αίσθηση ευθύνης, αφοσίωση, έμπνευση και κατανόηση για τους μαθητές τους και την πραγματικότητα που είχαν να αντιμετωπίσουν. Με εξέπληξε ευχάριστα η ματιά της σκηνοθέτιδας, που αποτύπωσε την ζωή μας εκείνο το διάστημα, με πολύ ευαισθησία.