Η Μαρία Λεωνίδα έκανε μια πολύ αυθεντική ταινία. Μέσα από μια εθνογραφικού τύπου, μακρόχρονη δουλειά κατάφερε να εγκαταστήσει σχέσεις εμπιστοσύνης και οικειότητας και η συνάντηση σκηνοθέτη/κάμερας και πρωταγωνιστών (εκπαιδευτικών και παιδιών) συγκρότησε μια αφήγηση με πολύ μεγάλη φυσικότητα και ειλικρίνεια.